2009 en imágenes


Al filo de lo imposible

Acaba el año y es el momento de hacer balance y, en este caso, el nuestro es el referido a nuestros mejores lectores del primer trimestre de este curso. Los resultados generales son fantásticos, 1.425 préstamos, y de nuestros lectores qué podríamos decir. Pues lo que escribió Marie Sabine Roger en su tierna novela Tardes con Margueritte:

"Margueritte dice que cultivarse es subir a lo alto de una montaña. Una buena mañana, coges la mochila y empiezas el ascenso. Cuanto más te alejas, más mengua lo que dejas atrás [...] En cambio, el paisaje que descubres al subir parece cada vez mayor. Creías que el mundo se terminaba en la colina de enfrente, ¡pues no! Detrás de esa hay otra, y otra, y, un poco más arriba,aún hay otra..."

Chic@s riocabenses, ¡va para todos vosotr@s Os deseamos un buen ascenso y que , cuando lleguéis a la cima, descubráis, a lo lejos, nuevas montañas que escalar.

18 DE DECEMBRO, A NOSA HOMENAXE ÓS EMIGRANTES

EMIGRANTES. Este extraordinario álbum de Shaun Tan foi o que deu pé a que os meus alumnos de L. castelá de 3º ESO reflexionasen sobre a emigración, as despedidas, a soidade, a perda, a forza dos recordos... pero tamén sobre a solidariedade e a esperanza.


Cos seus traballos, co cartel e a mesa de autopréstamos con libros e maletas forradas con periódicos pretendemos facer unha pequena homenaxe a todos os que tiveron e teñen que emigrar e tamén ós desarraigados refuxiados que están á procura dun lugar onde asentarse...







DÍA DO EMIGRANTE



Derechos...TORCIDOS

Como andamos estos días a vueltas con el Día de los Derechos Humanos, recordé un libro escrito por Esteban Beltrán titulado Derechos Torcidos en el que trata de desmontar esos "tópicos, medias verdades y mentiras sobre pobreza, política y derechos humanos". El autor, que lleva 25 años luchando por estos, nos invita a cuestionar ciertas ideas, por eso advierte "que la lectura no será placentera".
Áquí os dejo, por ejemplo, la definición de DESARROLLO: "disfraz impreciso pero políticamente correcto utilizado por gobiernos, empresas, ONG, periodistas y la sociedad en general que coulta, de forma consciente, irresponsable o voluntarista, las palabras "derecho" o "hambre" (...) Los anglosajones llaman al mundo del desarrollo de forma muy gráfica soft law, textualmente "la ley blandiblú", es decir, ningún gobernante o empresario del mundo tiene que pensar nunca en la amenaza cierta de un juez o un fiscal si deja morir sin acceso a medicamentos genéricos a millones de enfermos del sida o sin escuela a la mitad de su población, mujeres y niñas.
El desarrollo no debe tener sólo un enfoque de derechos, son derechos, y se violan alguien tiene que pagar..." En fin, libro de lectura imprescindible.
Y también recordé una breve historia, escrita por B. Atxaga e ilustrada por C. Ortin del libro, en Narices, Buhitos, Volcanes y otros poemas ilustrados, que aquí os dejo:


DEREITOS HUMANOS O9

Conferencia no Ano Internacional da Astronomía

O pasado venres, Edgar Andueza Pérez, profesor licenciado en Filoloxía Clásica, impartiu na Biblioteca do Centro unha Conferencia: "Sic itur ad astra. Figuras mitológicas en el cielo de la antigüedad". A actividade foi organizada polo Departamento de Actividades Extraescolares con motivo da celebración do Ano Internacional da Astronomía.

Foi unha extraordinaria exposición á que acudiron os alumnos de 3º e 4º de ESO, que escoitaron atentamente o que Edgar relataba do mito de Perseo, dos Argonautas, de Heracles... Moito mellor que calquera resume que eu vos poda facer é que consultedes, no blog que o conferenciante creou para ese día, algúns dos detalles da charla.

Penso que foi unha boa maneira de acercarnos a un tema sobre o que este curso reflexionamos dende diversas vertentes: a reunión dos rapaces de Balbordo para falar de O Principiño ou a selección de poemas que fixo Paramio para Bibliocabe en "Leyendo las estrellas" . Para saber máis, aquí tedes unha selección de libros.

Día Mundial da Discapacidade


Se queredes coñecer máis títulos, preme aquí.

"Imagine" dunha forma diferente

MULLERES NO CHAN

Hoxe no noso centro ó pé do home da columna (que alberga dentro del recortes de prensa sobre a violencia) había tres mulleres que simbolicamente quixemos representasen diversos modelos de situacións degradantes.

Algunhas saben que non poden falar sen que lles den permiso, que non poden ser felices, que teñen ollos pero non poden ser miradas...

Outras teñen a boca tapada por insultos, ameazas e terror...

Unhas sofren os golpes que marcan deixando cicatrices irreparables (tamén para quen as mira) ou levan no seu ollar a tristeza de ser golpeadas no seu orgullo interior e de pensar que están tan humilladas que non serven para nada.

Son moitas tamén as que, aínda vivindo nun mundo "privilexiado", soportan a opresión muda de non poder expresar sen medos a súa propia liberdade.

Tamén has hai, e moitas, cada vez máis, que saíron dun buraco fondo e saben que malia presión constante, os insultos, o acoso, o non recoñecemento de que as están afogando... poderán rir a gargalladas cando sintan que recuperaron a sensación de que xa nunca lles arrebatarán o seu dereito a non ser dirixidas.

As mulleres "no chan" non son máis que o resultado do medo dalgúns homes a perder a súa mal entendida "masculinidade". Só tés que observar ó teu redor e verás... Éche indiferente?


25 de Novembro

Día de la Música

Cuentan que Orfeo, hijo de la musa Calíope y del rey tracio Eagro, tocaba tan maravillosamente que sus melodías hechizaban a los animales y conmovían a los árboles y rocas.
Su esposa, Eurídice, murió mordida por una serpiente. Dominado por la nostalgia, Orfeo bajó al dominio de Hades para rescatarla. El señor de los muertos y la reina Perséfone accedieron, conmovidos por la música, a que se llevara a Eurídice hacia la luz, pero con una condición: que no se volviera para mirarla. Pero en el umbral del otro mundo, Orfeo se giró para ver si le seguía su esposa y la perdió.
Si quieres rescatar a Eurídice, has de contestar correctamente a las preguntas que se formulan a continuación. ¡Suerte y que la música no pare!





Ved y escuchad y que cada uno extraiga sus propias conclusiones.

20-N DÍA DOS NENOS. NON A PORNOGRAFÍA INFANTIL

Colaboración dunha ex alumna: Camiñando con Rodin

Dende Santiago de Compostela… CAMIÑANDO CON RODIN

O pasado venres 9 deste mes aproveitei a miña mañá libre para achegarme máis a unha das figura máis importantes da arte: Auguste RODIN. Durante un tempo, o famoso escultor atópase na Coruña. Dende o 25 de setembro ata o 15 de novembro, de 12 a 14h e de 18 a 21h, grazas á Obra Social da Fundación ’’la Caixa’’, ábrese gratuitamente no Palacio de Exposicións Kiosko Alfonso unha exposición do gran escultor. As obras presentadas son orixinais procedentes do Museo Rodin, en París, copias e versións que o xenio realizou ata quedar coas definitivas. Así pois, temos unha versión en bronce da Pequena serea, Je suis belle… ou unha copia do Pensador, O Bico, Balzac, os Burgueses de Calais, a Idade do Bronce… É extraordinario poder contemplar estas obras, estar tan cerca do pensamento de Rodin, un home que durante a maior parte da súa vida foi rexeitado pola súa imaxinación, obras que supoñían romper cun molde atascado. O noso xenio parisiense é de finais do século XIX, nacido arredor dunha sociedade puritana e onde prevalecía o tradicional. Así, os seus primeiros anos non foron fáciles, non sendo admitido na Escola de Belas Artes. Pero aprendeu da man da Petite École e tras ser animado polo pai Eymard, seguiu crendo nas súas obras xunto con Antoine-Louis Barye. Non obstante, as críticas e os desprezos continuaron ó expoñer en 1877 a Idade Do Bronce. Aínda así, a Rodin se lle encarga unha porta monumental de bronce para o Museo de Artes Decorativas de París. Para iso, como fonte de inspiración tomou a Divina Comedia de Dante, e do mesmo xeito que Ghiberti ó facer as súas Portas do Paraíso, o escultor francés realizou as Portas do Inferno. O Museo nunca foi construído e a entrada nunca rematada, pero a mesma foi a orixe para moitas das obras posteriores de Rodin: O Pensador, O Bico… A parte, Rodin realizou moitas máis obras como o polémico Balzac (en honor ó famoso escritor) ou os Burgueses de Calais (lembrando un dos moitos episodios da Guerra dos Cen Anos). Ambas foron encargos rexeitados. Tamén realizou esculturas cargadas dun forte simbolismo, ata tal punto que nas Tres Faunas ou na Noite podemos ler un poema de Rubén Darío ou de Baudelaire. Grazas as súas texturas rugosas, a ese movemento incontrolable miguelanxelesco, a esas miradas cheas de paixón, Rodin incítanos a que ata falemos coa figura que temos diante, unha obra viva. Non foi ata 1900 nunha exposición retrospectiva de Rodin cando o mesmo se converteu nun artista idolatrado. Grazas a isto, puido pasar os seus derradeiros 17 anos da súa vida disfrutando do éxito na súa vila de Meudon. Tras botar unha ollada ó incansable Rodin por medio das súas esculturas, fun dar un paseo polas rúas da cidade marítima e observei a natureza con outros ollos, dinme conta de como a mesma estaba chea de símbolos, de figuras agochadas entre as árbores, dun mundo de fantasía detrás da realidade, unha atmosfera como a que plasmaba Rodin. Ó fin e o cabo, a arte non está tan lonxe como pensamos. Moitos saúdos!!!
María Rodríguez Carballo.(Ex-alumna do IES Río Cabe)

AO REDOR DO TERROR

Continuamos a nosa actividade coa convocatoria, para o alumnado, do II Certame de relatos de terror ou misterio; deberán ter presente no tema a Biblioteca ou un libro. Debes consultar as bases para participar.

Manuel Sánchez ambientou a entrada do centro, onde atoparedes a habitual mesa de autopréstamos nesta ocasión con libros de terror ou misterio:

E por último, aquí vos deixamos o conto de G. Maupassant que escoitamos xa hai varias noites na Biblioteca. Prestoulle a súa voz o pai dunha alumna (Jose Fernández) e arranxou os efectos Xurxo. Que disfrutedes escoitándoo!

Abierta...hasta el amanecer

Pasillos libres. Aulas vacías. La noche que se cierne sobre Monforte. Van llegando nuestros "bell@s durmientes". Padres, hermanos, amig@s despiden a nuestros 20 mejores lectores como si sus hij@s fueran a emprender un largo viaje.
Mochilas, carreras, ruidos, la cena. Y el centro se llena de bullicio y algarabía: parece una mañana cualquiera, pero son las 9 de la noche.
Ilusión, excitación, nerviosismo, las primeras caras de cansancio de un largo día. ¡No tienen ni idea de lo que les espera!
Manuel nos había preparado el decorado: bastaba cruzar una puerta para entrar en un universo paralelo, el de las letras.
Empezamos moviéndonos al ritmo de la noche: Caza del tesoro por equipos con profesor ayudante; luego, realizar un cómic con temática de terror. Y para ir relajándose, llega la hora del cuento. Luces apagadas. Guy de Maupassant en la voz envolvente del padre de una alumna. Silencio, silencio, silencio.




Retirada de mesas y sillas. Colchonetas, sacos, mochilas, ropas... Trasiego por los pasillos. Batalla de cojines, orugas por el suelo. Y se apagan las luces. Pero todavía no ha llegado el sueño. Algunos leen, otros aprovechan para contarse chistes, confidencias y sólo Arnau consigue quedarse dormido.
Poco a poco van cayendo. Al fondo se oyen los murmullos de Alex y Nayer y se ve todavía alguna linterna encendida. Más tarde, alguien ronca, otra habla en sueños...
Y amanece...que no es poco. María se despierta y no para de hablar. Poco a poco, la biblioteca se despierta, se llena de voces. Son las 7,30 del día 22.
Toca recoger sacos, ropas; colocar mesas y sillas. Desayuno en la cafetería y a clase.
Pero, ¿ dónde dices que dormiste ayer por la noche? Entre el calor de miles de libros.

II NOITE NA BIBLIOTECA

Por segundo ano consecutivo, esperamos que a do mércores sexa unha noite máxica.

IMAXES 2008/09

Estas imaxes sintetizan o que para nós significou o 2008/09; un ano cheo de ilusións, moito traballo e bos momentos compartidos cun moi receptivo alumnado e tamén con pais, persoal non docente e compañeiros... Destes últimos, a algúns constantes colaboradores da Biblioteca lembrámolos hoxe cariñosamente porque teñen destino noutros centros. Como vos imos botar de menos!


Moi bo comezo de curso a todos!

CARTEIS PARA O RECORDO

A piques de comezar un novo curso (e unha nova viaxe!) recordamos as actividades ou exposicións que se organizaron dende a Biblioteca, no 2008/09, cunha recompilación dalgúns carteis.

Fórmula... libros, sólo libros


Este es nuestro pequeño homenaje a estas chicas y chicos que durante este curso escolar se han convertido en nuestro particular "equipo F", F de "Fábula".
Nuestra fórmula es muy sencilla:

PL:T+ L
donde T= Tiempo y L= Libros, buenos libros.
El resto - los circuitos que han visitado, los coches que han elegido, el pilotaje, velocidad y publicidad- ha sido cosa de cada uno de ellos.
A nosotras sólo nos queda desearles una fructífera conducción durante este verano, porque el curso que viene habrá más, pero que muchos, muchos más.

PLAN LECTOR 3ª AVALIACIÓN E FINAL

Por terceiro ano consecutivo na ESO e primeiro en 1º de BAC o alumnado continúa inmerso no Plan Lector. Durante quince minutos diarios, e con máis de 25 profesores diferentes, todos len por ler, para disfrutar. Nas clases a actividade propia da materia intercámbiase por libros, por unha chea de libros que chegan da Biblioteca ás mans de cada un de vós. Estes son os resultados da 3ª Avaliación (coa ausencia de 4ºA):


E o cómputo final é o seguinte:


Si o curso pasado un total de 1357 libros foron os elixidos para compartir eses momentos de lectura propiciados polo Plan Lector, este ano académico 1677 volumes tiveron a sorte de abandonar os estantes da nosa Biblio.

Pero aínda lemos máis, moito máis!!! 2811 préstamos saíron no 2008/09 da Biblioteca e estiveron acompañándovos, chegaron tamén ás mans dos vosos pais, dos compoñentes de Balbordo, de profesores... Hai tantos nomes e nomes que pasearon a vista por esas páxinas... No 2007/08 foran 2467 os préstamos e xa nos parecía moito! De novo podemos dicir que no Río Cabe lemos, e moito!

Monforte impresionista

Este foi o tema de traballo do Proxecto Interdisciplinar realizado polo alumnado de 1º B da ESO, xunto co seu profesor Manuel Sánchez Seco.
Tratouse de , a través do seu contorno máis cercano- a natureza, a paisaxe monfortina- conectar ao alumnado de xeito sinxelo cun movemento artístico que transcendeu o sentido plástico para se converter no emblema cultural dunha época, desde distintos puntos de vista -Historia, Arte, Plástica, Literaturas, Música e TIC-.
A concreción material do proxecto é unha exposición onde atopamos:
- Cartel anunciador en clave impresionista.
- Fotografías da paisaxe tomadas polo alumnado, con a súa interpretación informático-impresionista.
- Obras impresionistas coa técnica do collage
- Paneis informativos sobre este movemento artístico.
- Exposición de libros de literatura e arte.
En definitiva, tratouse de que o alumnado se fusionase co seu mundo exterior, coa natureza monfortina para expresar os seus sentimentos.


Tamén elaboraron este xogo, para que poidades coñecer o que sabedes sobre este movemento artístico. Alguén quere probar? Pois adiante.



Se aínda non tes suficiente, tenta resolver estes quebracabezas feitos con dous cadros impresionistas.



ou este:



E agora, queres pintar como os impresionistas? Pois só tes que premer na imaxe para acceder a esta actividade.

Refraneiro Multicultural

"Un refrán é o espirito dun so, coa sabedoría de todos" (Jhon Rusell)

O alumnado de 1ºA da ESO, coordinados pola profesora de inglés Artemia Madarnás, traballaron durante este curso no proxecto interdisciplinar titulado: "Un achegamento ao refranerio popular" desde a óptica de varias linguas: galego, inglés, búlgaro- pola presenza de dous alumnos desta nacionalidade- castelán e latino.
Ela pretendeu:
- Facerlles reflexionar acerca do similar e diferente en distintas linguas e culturas, porque cada pobo e a súa lingua interpretan a realidade de forma particular.
- Axudarlles a apreciar o valor da sabedoría popular, transmitida de forma oral de xeración en xeración.
- Suxerirlles que non esquezan pasar tamén eles a testemuña aos que veñen detrás,
-e que se cumpra o refrán que di: "Nunca te acostarás sin saber una cosa más"
Por iso, desde hai una días, pódese ver no vestíbulo do Centro unha ampla exposición na que se recollen todos os traballos elaborados que podedes ver nas seguintes imaxes.

No tienen tiempo para jugar. Día del Trabajo infantil


From Vigo to Bukabu


-Feliz cumpleaños Numengi, ya estás hecho todo un hombre. Siento mucho no tener nada que ofrecerte…10 años no se cumplen todos los días.
-¡Numengi, date prisa que llegamos tarde!
-¡Ya voy! Tengo que irme. Nos vemos a la noche.
-Ve con cuidado.


-Esto no es lo que te he pedido, ¿y mi móvil?
- Pero David, si te compramos uno hace menos de un año.
- Ese ya no vale para nada; además, ahora vienen todos con pantalla táctil.
- Tu padre y yo lo hemos estado hablando, no te compraremos otro hasta Navidades.
- ¿Y tengo que esperar 4 meses? Ni de coña, lo quiero ahora. ¿Me has oído? Puedes quedarte con estos regalos, yo quiero mi móvil.

Cada vez que lo veo marchar me recuerda a su padre, su alegría…Él nunca pierde la esperanza. Confía en estudiar y llegar a ser médico. Si él supiera… Yo ya no valgo para nada, estoy vieja. Tengo miedo a perderlo.

Estoy harto, ¿pero estos qué se han creído? Pues hoy lato las tres últimas. ¿Dónde guardará esta la cartera?… Ah, aquí está. 10, 30, 50. ¿Sólo 50? Me temo que tendré que llamar al “Koletas” y que me lo solucione.


No pensé encontrarme con nada así. Se están muriendo continuamente. Sólo tienen 7 años y ya trabajan… por Dios. Sin alimentos ni medicinas no puedo hacer nada. Esta última familia se ha quedado sin nada. La madre infectada, otra más, 5 hermanos, el mayor sólo de 10...es imposible que salgan adelante y encima esos cabrones explotándolos. No hay derecho.

-¿Y la Play 3? Venga, ¿qué más te da? Si viene con el juego de Super Death IV.
-Hace un mes pediste la X-BOX. No puede ser, lo siento.
- ¿Pero de qué vas? Me tienes harto.


-¡Venga, vagos, moveros de una vez! ¿A qué estáis esperando?
Lo doy todo por ellos, sobreviven gracias a mí y ¿qué me dan a cambio? disgustos. No se merecen nada. Son una basura.

-Corre, corre, gira a la derecha
-Tío, que nos cogen, separémonos.
Sigue, venga. No puedo acabar en el trullo otra vez, esta vez le dijeron a mi padre que no me la pasaban, por muchos contactos que tuviese. Como mis viejos se enteren…me quedo sin salir hasta vacaciones. Bien, creo que les he perdido.


-Numenji hace ya 2 meses que no viene por la escuela, ¿le pasa algo?
-Verá, mi marido murió, no tenemos para comer, él es el hermano mayor… Usted sabe que yo no me puedo valer por mí misma… Numenji está trabajando en la mina.
-Pero….

Creo que voy a pasar de la ESO. Estoy hasta el culo. Siempre las mismas movidas: exámenes, trabajos…Ahora la de lengua se cree que no tenemos otra cosa que hacer y nos manda un trabajo sobre el colton, coltan o vete tú a saber qué. Venga ¿A quién le importa esa mierda?

Por Emma Fernández, 1º BAC

Pincha en la imagen y verás una selección de libros que tratan este tema.

E chegou a BUXAINA!

Estás a escoitar o “Vals das Horas”, porque horas foron as que estivemos en Madrid. E, con todo, que difícil nos resulta sintetizar o que alí ocorreu, o que sentimos, as nosas impresións.
Noite de nervios. Madrugón para tomar un avión cara a Madrid. Primeiro cacheo. Emma e Rocío acabando de pergeñar a súa presentación. O desconcerto para atopar a saída da T4, aeroporto que parece que che fagocita.
Madrid ás 8,30 dun sábado 6 de xuño, un Madrid prácticamente baleiro e enteiro para nós. Primeiro café e unha anciá xitana que me le a man: Que locuacidade, aínda que non dese unha! Paseo do Prado. Caixa Fórum, un edificio que conxuga o antigo e o moderno. Longa espera e paseo matutino.
Por fin, ábrense as portas. O interior é puro deseño. Escaleiras de baixada. Salón de actos que empeza a encherse. Ninguén coñece a ninguén, aínda que tod@s temos algo en común: somos bloguer@s ata a medula.
Longa mesa cos membros, supoñemos, da Asociación Espiral. Empezan a abrirse pestanas cos blogs na gran pantalla do fondo. Seguen os nervios.
Comeza o acto. Primeiro intervén Antonio Pérez, director do ISFTIC, logo relatorio inaugural sobre Blogs e RSS, ¿antagónicos ou complementarios? de Tíscar Lara. A consabida pausa-café para irnos coñecendo. Os primeiros contactos e os primeiros nomes.
Comeza a entrega de premios e as presentacións. De fondo, cada un dos blogs gañadores. Estado de nervios crítico. Noméannos: diploma, buxaina e, por fin, o desafogo. Que dicir? Pois que representamos a todas as BE galegas, porque alí estabamos TODAS, si, TODAS, porque cada un dos nosos blogs son a alma de cada Biblioteca Escolar Galega, entre outras cousas porque poñemos a ALMA en cada cousa que facemos. Logo, entregamos o noso pequeno “microbloc” do blog aos asistentes, coma se fose noso “twitter”.
Máis tarde, e xa para pechar o acto, soben ao escenario as dúas representantes de TICTIZA, as únicas mozas que estaban no acto para recoller o seu premio ao Fomento da Lectura, si, ao FOMENTO DA LECTURA. ¡Que orgullosas nos sentimos de elas!
Logo, ao Museo do Prado para ver a exposición de Sorolla: Pintura social, retratos, escenas de praia, os catorce paneis das Visións de España, paisaxes ¡Impresionante! Non deixedes que vola conten. ¡Ide vela!
Pasan as horas, e como colofón as catro ímonos ao Parque do Retiro: Feira do Libro. ¡A nosa perdición! Non hai mans suficientes para portar libros. Centos de casetas, todas as editoriais que vos podades imaxinar, si, si, esas pequenas editoriais das que en ocasións tanto traballo nos custa conseguir un libro. Libros de literatura infantil e xuvenil. E mire vostede por onde podemos dar unha clase de literatura contemporánea en vivo e en directo, cos escritores presentes e vivos e non tarde mal e a rastras coas súas fotos sobre un libro de texto que os cita de corrido. Son tantos os que alí se atopaban: J. Cercas, J. Marías, A. Colinas, J. Llamazares, D. Lozano, G. Moure, M. Hidalgo, V. Verdú, L. García Montero …
Deixei para o final a Manuel Rivas. Deixeino polo entusiasmo que espertou entre as nosas alumnas. Si, tamén estaba alí. Longas colas para asinar. O tempo vénsenos encima, pero Emma di que de alí ela non se move. Chegou o seu momento. Falaron de libros, do premio que lles acababan de entregar, do seu blog. Ela sacou do seu bolso a súa buxaina . Achegoulla. M. Rivas tocouna co seu plumín.
¡E fíxose a MAXIA!
O vals acábase, porque se nos acaban as doce horas que estivemos alí. Voamos cara ao aeroporto. Segundo cacheo: pasarían as buxainas o control? E o peso dos libros? Avión, coche e a durmir cos últimos compases.
Vai por e para tod@s VOSTEDES¡¡¡¡

Cuéntame una ópera


Por tercer año y con la ayuda inestimable del Departamento de Música, hemos acercado la òpera al alumnado de 2º de la ESO. En esta ocasión con dos óperas muy diferentes: La òpera de los tres peniques de Kurt Weill y El elixir de amor de Gaetano Donizetti.
Ellas y ellos se han convertido en actores y narradores de ambas obras y durante unas horas han disfrutado de este género musical.

Letras Galegas.NET ou Son o que máis sabe...

Que mellor maneira que celebrar o Días das Letras galegas e o Día de Internet que conxugango as dúas cousas neste xogo feito na rede, con preguntas referidas aos escritores/-as aos que se lles adicou este día dende 1963 ata hoxe. Así que probade se sodes os que máis sabedes do Día das Letras Galegas.


Debuxo da portada: Iago Rubio Rego, 4º ESO

Sumergidos en la lectura del Plan Lector

Aquí os dejamos a nuestros particulares "Phelps" con sus libros leídos durante la 2ª evaluación. Su estilo es libre, individual. Entrenan 15 minutos de lunes a viernes, pero estos también los fines de semana y los momentos que les quedan libres. En los podios sus nombres, sus cursos y el número de lecturas. ¡Enhorabuena y seguid disfrutando del baño!

EXPOSICIÓN BANDA DESEÑADA

Durante os últimos quince días contamos na Biblioteca coa Exposición Itinerante "A Banda avanza", que mostrou en paneis o traballo de autores galegos de banda deseñada.

Foi a ocasión propicia, pois, para poñer en circulación (nas mesas de autopréstamo distribuidas en varios lugares do centro) cómics, novela gráfica e unha Guía de lectura para Bacharelato e Ciclos Formativos.

Ademais, algúns alumnos completaron na Biblioteca o texto do seu propio cómic enchendo plantillas que previamente elaboraramos.
Por outra banda, temos que agradecerlle ó alumnado de Plástica de 1ºB ESO (e a súa profesora Gloria) e ó de Tecnoloxía de 2º B ESO (con Roberto) que fixesen máscaras de persoaxes de cómic, que nos serviron para "ambientar" a Biblioteca.

"El olvido está lleno de memoria", M. Benedetti

Sabedoras de esta cadena de poemas del escritor Mario Benedetti que desde la Fundación Saramago se ha propuesto, ha sido tremendamente difícil decidir qué texto elegir para convertirnos también en ese eslabón que vaya agrandando este recorrer poético que circula por la Red.
Hemos optado por el libro titulado "El olvido está lleno de memoria" y extraemos dos poemas que gustosamente dos alumnas de 1º de BAC han recitado para que podáis escucharlos.
El primero de ellos representa al Benedetti más reivindicativo y el segundo, el segundo, ¡como no!, trata del libro.

Conservadores, en la voz de Emma


El autor no lo hizo para mí
, en la voz de Lucía

BUXAINA DE BRONCE, III PREMIO EDUBLOGS

Mañá de tolemia! Hoxe tivemos a noticia de que Bibliocabe recibirá unha buxaina de bronce no III Premio Edublogs.
Ademais, o blog de Lingua castelá de 1º Bac, Tictiza, obtivo o Premio de Fomento da lectura en Bacharelato.
Grazas ós de dentro da casa, ós de fóra e a aqueles que nos seguides, porque este premio tamén é para todos vós!

O SON DAS PALABRAS NO SOUTO

Para celebrar o día do libro, o Club de lectura "Pintor de Castinande" da Biblioteca pública de Sober convidou ós maiores de Balbordo a unha xornada de lectura compartida, na que tamén participou a Biblioteca pública do Saviñao.
Máis de 40 persoas visitamos o
Centro Oleiro de Gundivós onde nos fixeron unha demostración dese oficio de artesáns do que é exemplo esta zoa de Sober.
Logo, no impresionante Souto do Tellada escoitamos a recitación de diversos textos mentres disfrutabamos dese incomparable marco natural.
A visita á igrexa románica de Lobios foi acompañada dun recital co que nos agasallou o grupo de Sober "
O Trícole", do que tamén foi fundador o noso Director Verao.
A xornada rematou no Santuario de Cadeiras, onde houbo un xantar e logo visitamos algún
miradoiro.
Temos que agradecerlles ós integrantes do Club de lectura, e especialmente a Julia -a Bibliotecaria-, a ilusión que puxeron nese día, a emotividade que xuntos compartimos e a idea desa experiencia que esperamos se volva repetir. Moitas grazas!

Pasión por los libros

Por segundo año hemos celebrado la campaña “Un libro para un amig@ invisible” con la participación de 170 personas pertenecientes a la Comunidad educativa. En esta ocasión Carlos Parada ideó llevar a cabo “el asalto” del gimnasio con libros, por eso de hacer realidad el dicho de “mens sana in corpore sano”. Para ello, se construyó una cadena humana con todos los participantes, cadena que salió de la Biblioteca y que recorrió las instalaciones hasta llegar al Gimnasio.
Dado que era un acto simbólico, no podíamos olvidar el lema de la UNESCO : “La alfabetización: un camino hacia la libertad”, por eso circularon de mano en mano dos libros de dos escritores gallegos, “Lía e as zapatillas de deporte” de María Reimóndez y “Las fronteras se cruzan de noche” de Xaquín López, porque creemos que representan el rechazo a la esclavitud y al trabajo infantil, y porque defendemos el derecho universal a la educación.
Ya en el gimnasio se procedió al reparto de libros: los profesores se los entregaron a los alumn@s y el alumnado al profesorado. Y después, hubo baile.
Propusimos al servicio de comedor que ese día se sirviese un "menú literario." Y así lo hicieron: las letras, en la sopa; la tinta, en los calamares y las milhojas, en la tarta. Más tarde, 34 profesores y personal no docente compartieron el mismo menú, eso sí, regado con el “vino” de autor de los cosecheros de la Ribeira Sacra.
En fin, sólo nos resta daros las gracias a todos los que habéis colaborado activamente en los preparativos-profes, alumnado de 1º BAC , a Vicente y las Marys- y tod@s aquell@s que hacéis posible que en IES Río Cabe nos apasionen los libros.

PLAN LECTOR, 2ª AVALIACIÓN

Avanza o curso e seguimos (por terceiro ano consecutivo na ESO e primeiro en Bacharelato) adicando quince minutos diarios a ler por ler, a ler para disfrutar. E continuades vindo á Biblioteca nos recreos a buscar ese libro que (por ser elixido entre tantos) vai estar fóra do estante da Biblioteca ou das mesas de autopréstamo.


Este é o reconto dos resultados da 2ª evaluación.


Grazas ós moitos profesores que en distintas asignaturas cederon 15' para que o Plan se poda levar a cabo.

Día do Libro



Leyendo las estrellas

Es una pequeña selección de poemas cuya temática es la Astronomía. Sì, porque muchos poetas han dedicado alguna de sus composiciones a este tema. Quizá esta sirva para celebrar este Año desde una perspectiva literario-musical.
La pieza musical que se puede escuchar, titulada Venus, pertenece al compositor Gustav Holst y a su obra Los Planetas. Es el más sosegado y lírico de los siete planetas evocados por Holst y sirve de contraste entre Marte y Mercurio, porque Venus aparece como portadora de la Paz.

Pasión de papel

Nunca he tenido claro cuál es la frontera entre lo que se etiqueta como libro infantil, juvenil o para adultos, porque seguramente no hay ese límite o, al menos, eso es lo que nos parece a juzgar por la semana que dedicamos al "público infantil" con "supuestos libros infantiles". Durante unos días compartieron un mismo espacio niños, adolescentes y adultos, compartieron las mismas lecturas y, sobre todo, pudimos ver el mismo entusiasmo, ilusión y sonrisas. Parte del alumnado comentó: " Todos logramos acordarnos y volvimos a ser niños pequeños, llenos de imaginación. ¡Volvimos a sentirnos tan a gusto después de tanto tiempo!"

Cando a nosa Biblioteca soñou que era dos nenos

Dende o pasado luns ata hoxe a Biblioteca encheuse de colorido, de fantasía, de miradas asombradas, de voces, sorpresas que saían dos libros, notas nun encerado nas que os maiores deixaron as súas impresións... Foi unha semana na que as mans de moitos rapaces pasaron follas e follas ata que se detiñan naquela páxina que posiblemente lles fixo esquecer por un instante que estaban nunha Biblioteca e lles levou a soñar.

Pero entre todas as visitas, posiblemente a máis especial foi a dos nenos de infantil e primaria de tres Colexios Públicos de Monforte; estes dous últimos días acompañáronnos as súas profesoras para que poidesen visitar a exposición.

A mirada asombrada do noso alumnado cando os pequeniños subían a escaleira e corrían cara á Biblioteca, o entusiasmo dos nenos cando entraron pola porta máxica, lles contaron contos (nun dos días incluso contamos coa colaboración de catro rapazas de Bacharelato!), relataron historias, escoitaron atentos, miraron os libros e os tocaron... foron un verdadeiro regalo para nós.

Fixéronnos pensar en que, posiblemente, dentro duns anos, moitos deses mesmos nenos acudirán con entusiasmo tamén á nosa Biblioteca para atopar alí a ilusión de ler.

MOITAS GRAZAS ós rapaces e ás súas profes!

Mirade como nos encantaron a todos!!!!

Déjame que te cuente...




...porque, cuando éramos pequeños, muchos recibimos, al calor de la cama o comiendo, de nuestros padres, abuelos, tíos, amigos y maestros un tesoro, escuchado o leído, que jamás se borrará: la literatura. Y con el paso del tiempo ese tesoro viajará con cada uno de nosotros con la esperanza de que alguien, algún día, frote esa lámpara de la que brotarán, como por arte de magia, esas palabras que dirás o leerás para encantar a otros niños y niñas, que te mirarán embelesados.
Esto es lo que le pasó a María Reboredo cuando le contó a nuestro alumnado este poema de Rubén Darío. Le habían mandado hacer un trabajo, mientras cursaba la carrera de Bellas Artes e, inevitablemente, acudió a su cabeza esta historia que se había transmitido generación tras generación en su familia. Así que construyó el escenario y supo transmitir todas aquellas sensaciones y emociones que había experimentado de pequeña.
¡Qué mejor manera de celebrar el Día del Libro Infantil!

Día libro infantil

Porque de cando en vez nos gusta recordar que fomos nenos

Porque, estes días, queremos que vexades a Biblioteca con outros ollos

Porque pensamos que vos imos espertar algunha imaxe de cando disfrutabades vendo os libros, escoitando historias, imaxinando moitos mundos que aínda nunca coñecerades

Porque sabemos que seredes capaces de sentirvos por un rato coma nenos

Por moitas razóns máis queremos que veñades á Biblioteca a semana do 30 de marzo ó 3 de abril. Seguro que tan pronto como atravesedes a porta da estación disfrutaredes da viaxe que vos propoñemos


Reciclando, hacemos poetas

Si resulta extraño y difícil que el alumnado lea poesía, aún lo es más que la escriban. De ambas cosas -supongo- somos culpables en buena parte los profesores que impartimos esta asignatura, porque con tanto empeño como ponemos en que aprendan a "desestructurar" o "deconstruir" lo único que logramos es que los "árboles no les dejen ver el Bosque". Así que hagamos una reflexión profunda y pongámonos manos a la obra.
En este sentido, y con el lema "Poesía de pega", tomamos tres poemas: uno- como no- de Àngel Gónzalez, otro de Raúl Vacas y el último, de K. Iribarren. Recortadas todas sus palabras, plastificadas y con un pequeño velcro, animamos a alumnos y profes a escribir su propio poema, de forma individual o colectiva. La experiencia está siendo gratificante, divertida y, sobre todo, muy creativa.
Las palabras siguen sobre las mesas de la biblioteca; los poemas, que están componiendo, aparecen cada día "pegados" sobre el panel que está en el vestíbulo del Centro. Al principio todo es ¡Ufff!, pero luego todo es ¡Ahhh! Siendo siempre las mismas palabras, ¡cuántos poemas diferentes se pueden llegar a componer!
Aquí os dejamos una pequeña muestra, porque esta propuesta continúa.