Este ano, dende a Biblioteca, decidimos adicar este día á busca da súa orixe na nosa cultura. Esta busca levounos aos nosos antepasados
celtas e á gran festa que facían co gallo de conmemorar o final da colleita do verán e dar a benvida ao
Novo Ano Celta. Era este o momento de gardar provisións para o inverno con noites longas e curtos días.
Nesta noite, os celtas pensaban que as portas do alén se abrían, e que as almas dos mortos volvían co gallo de visitar ás súas familias. Por iso facían farois para guiar aos bos espíritus de volta á casa ademais de deixarlles doces para recuperarse de tan longa viaxe.
Nesta espera non era recomendábel abrir a porta a ninguén xa que trasnos e fadas vagaban por aldeas e bosques.
Por todo isto, nas nosas aldeas séguese a crer que cando o espíritu dos nosos seres queridos regresan ao mundo dos vivos esta noite traen con eles o frío do Alén. Este é o motivo de acender a lareira, para que co seu lume se quenten vivos e mortos. Tamén se fan farois con nabos e cabazas para iluminar o camiño dos nosos.
Asimesmo, crese que cando alguén estala a casca dunha castaña, estase a liberar unha alma do purgatorio.
Co fin de ilustrar esta noite tan nosa, fixemos unha palloza que adornamos con fadas, trasnos, cestos con castañas, millo, belotas, ..., ademáis dun impactante cartel que resume toda a nosa tradición.
Gracias a Alejandro García, alumno de 2º de BAC do centro, por colaborar na realización do cartel.
Publicado por Flor R. Lemos e Xurxo R. Labrador
