O noso bosque de... VERSOS

Eu atopei un soneto
escrito por unha man
descoñecida.
Lino en voz alta.


As árbores aplaudiron.
Cada verso semellaba unha sonata.
Catorce sonatas no piano
da miña voz.
Chopin faloume ao oído.
Tecín unha obra marabillosa:
música e voz eran o mesmo.
Curioso.


Das árbores colgan sonetos
e sobre as ponlas dormen sonatas.
Eu o que fixen foi espertalas.


Nin máis.

Nin menos.

A. García Teijeiro

5 comentarios:

Ronsel dijo...

Coma sempre, parabéns. Xa aburrides...!!!!!!!!!!!!!!!!

Anónimo dijo...

Pois a min non me aburrides.

Quedeime sorprendido con algún dos vídeos. Están moi ben elaborados. O de "fotopoesía" é marabilloso.

Ana Cee Latín dijo...

Parabéns por seguir co mesmo entusiasmo que cando comezabades.Sígovos estea onde estea.

Biblioteca Escolar do IES Leiras Pulpeiro dijo...

Coma sempre, desfrutando do voso traballo. Precioso. Tentaremos seguer o voso camiño.

Xa vos temos enlazado no noso blog.

Anónimo dijo...

Marabilloso, canta delicadeza!.