MULLERES NO CHAN

Hoxe no noso centro ó pé do home da columna (que alberga dentro del recortes de prensa sobre a violencia) había tres mulleres que simbolicamente quixemos representasen diversos modelos de situacións degradantes.

Algunhas saben que non poden falar sen que lles den permiso, que non poden ser felices, que teñen ollos pero non poden ser miradas...

Outras teñen a boca tapada por insultos, ameazas e terror...

Unhas sofren os golpes que marcan deixando cicatrices irreparables (tamén para quen as mira) ou levan no seu ollar a tristeza de ser golpeadas no seu orgullo interior e de pensar que están tan humilladas que non serven para nada.

Son moitas tamén as que, aínda vivindo nun mundo "privilexiado", soportan a opresión muda de non poder expresar sen medos a súa propia liberdade.

Tamén has hai, e moitas, cada vez máis, que saíron dun buraco fondo e saben que malia presión constante, os insultos, o acoso, o non recoñecemento de que as están afogando... poderán rir a gargalladas cando sintan que recuperaron a sensación de que xa nunca lles arrebatarán o seu dereito a non ser dirixidas.

As mulleres "no chan" non son máis que o resultado do medo dalgúns homes a perder a súa mal entendida "masculinidade". Só tés que observar ó teu redor e verás... Éche indiferente?


25 de Novembro

Día de la Música

Cuentan que Orfeo, hijo de la musa Calíope y del rey tracio Eagro, tocaba tan maravillosamente que sus melodías hechizaban a los animales y conmovían a los árboles y rocas.
Su esposa, Eurídice, murió mordida por una serpiente. Dominado por la nostalgia, Orfeo bajó al dominio de Hades para rescatarla. El señor de los muertos y la reina Perséfone accedieron, conmovidos por la música, a que se llevara a Eurídice hacia la luz, pero con una condición: que no se volviera para mirarla. Pero en el umbral del otro mundo, Orfeo se giró para ver si le seguía su esposa y la perdió.
Si quieres rescatar a Eurídice, has de contestar correctamente a las preguntas que se formulan a continuación. ¡Suerte y que la música no pare!





Ved y escuchad y que cada uno extraiga sus propias conclusiones.

20-N DÍA DOS NENOS. NON A PORNOGRAFÍA INFANTIL

Colaboración dunha ex alumna: Camiñando con Rodin

Dende Santiago de Compostela… CAMIÑANDO CON RODIN

O pasado venres 9 deste mes aproveitei a miña mañá libre para achegarme máis a unha das figura máis importantes da arte: Auguste RODIN. Durante un tempo, o famoso escultor atópase na Coruña. Dende o 25 de setembro ata o 15 de novembro, de 12 a 14h e de 18 a 21h, grazas á Obra Social da Fundación ’’la Caixa’’, ábrese gratuitamente no Palacio de Exposicións Kiosko Alfonso unha exposición do gran escultor. As obras presentadas son orixinais procedentes do Museo Rodin, en París, copias e versións que o xenio realizou ata quedar coas definitivas. Así pois, temos unha versión en bronce da Pequena serea, Je suis belle… ou unha copia do Pensador, O Bico, Balzac, os Burgueses de Calais, a Idade do Bronce… É extraordinario poder contemplar estas obras, estar tan cerca do pensamento de Rodin, un home que durante a maior parte da súa vida foi rexeitado pola súa imaxinación, obras que supoñían romper cun molde atascado. O noso xenio parisiense é de finais do século XIX, nacido arredor dunha sociedade puritana e onde prevalecía o tradicional. Así, os seus primeiros anos non foron fáciles, non sendo admitido na Escola de Belas Artes. Pero aprendeu da man da Petite École e tras ser animado polo pai Eymard, seguiu crendo nas súas obras xunto con Antoine-Louis Barye. Non obstante, as críticas e os desprezos continuaron ó expoñer en 1877 a Idade Do Bronce. Aínda así, a Rodin se lle encarga unha porta monumental de bronce para o Museo de Artes Decorativas de París. Para iso, como fonte de inspiración tomou a Divina Comedia de Dante, e do mesmo xeito que Ghiberti ó facer as súas Portas do Paraíso, o escultor francés realizou as Portas do Inferno. O Museo nunca foi construído e a entrada nunca rematada, pero a mesma foi a orixe para moitas das obras posteriores de Rodin: O Pensador, O Bico… A parte, Rodin realizou moitas máis obras como o polémico Balzac (en honor ó famoso escritor) ou os Burgueses de Calais (lembrando un dos moitos episodios da Guerra dos Cen Anos). Ambas foron encargos rexeitados. Tamén realizou esculturas cargadas dun forte simbolismo, ata tal punto que nas Tres Faunas ou na Noite podemos ler un poema de Rubén Darío ou de Baudelaire. Grazas as súas texturas rugosas, a ese movemento incontrolable miguelanxelesco, a esas miradas cheas de paixón, Rodin incítanos a que ata falemos coa figura que temos diante, unha obra viva. Non foi ata 1900 nunha exposición retrospectiva de Rodin cando o mesmo se converteu nun artista idolatrado. Grazas a isto, puido pasar os seus derradeiros 17 anos da súa vida disfrutando do éxito na súa vila de Meudon. Tras botar unha ollada ó incansable Rodin por medio das súas esculturas, fun dar un paseo polas rúas da cidade marítima e observei a natureza con outros ollos, dinme conta de como a mesma estaba chea de símbolos, de figuras agochadas entre as árbores, dun mundo de fantasía detrás da realidade, unha atmosfera como a que plasmaba Rodin. Ó fin e o cabo, a arte non está tan lonxe como pensamos. Moitos saúdos!!!
María Rodríguez Carballo.(Ex-alumna do IES Río Cabe)

AO REDOR DO TERROR

Continuamos a nosa actividade coa convocatoria, para o alumnado, do II Certame de relatos de terror ou misterio; deberán ter presente no tema a Biblioteca ou un libro. Debes consultar as bases para participar.

Manuel Sánchez ambientou a entrada do centro, onde atoparedes a habitual mesa de autopréstamos nesta ocasión con libros de terror ou misterio:

E por último, aquí vos deixamos o conto de G. Maupassant que escoitamos xa hai varias noites na Biblioteca. Prestoulle a súa voz o pai dunha alumna (Jose Fernández) e arranxou os efectos Xurxo. Que disfrutedes escoitándoo!